Marc Arts is genezen van alvleesklierkanker: “Mijn leven is totaal veranderd”

Marc Arts uit Beek behoort tot een van de weinige gelukkigen in Nederland die is genezen van alvleesklierkanker. Het was voor hem een combinatie van aandringen op onderzoek, een goede conditie en het aanslaan van een chemokuur. Het verhaal van Marc biedt hoop voor iedereen die met alvleesklierkanker wordt geconfronteerd. In juli zal hij de Vierdaagse lopen voor het Deltaplan Alvleesklierkanker. Steun hem! Zodat in de toekomst meer mensen kunnen genezen van alvleesklierkanker.

Het begon met een onbestemd gevoel

Het was september 2014 toen Marc Arts een onbestemd gevoel achterin zijn buik kreeg. “In eerste instantie was het geen pijn, maar een vervelend, tintelend gevoel. Toen het ook pijnlijk werd, drong mijn vrouw erop aan om contact op te nemen met de huisartsenpost, omdat ze een weekendje weg ging. Uit de eerste onderzoeken kwam niets. Ik kreeg in eerste instantie medicijnen tegen maagpijn, daarna een echo, maar er werd niets gevonden. De specialist zei dat er 99 procent kans was dat er niets aan de hand was. Toch bleef ik aandringen. Ik zei: ‘Jullie kunnen niet vinden wat er aan de hand is, maar ik wil dat jullie dan vinden wat er niet aan de hand is.’. Na een CT-scan dacht men aan een ontsteking van de alvleesklier, maar na vervolgonderzoek veranderde dit al snel in de diagnose: alvleesklierkanker. Ik weet nog goed dat ik dat bericht kreeg. In één klap sloeg mijn hele leven om.”

We kunnen niets voor je doen

“In januari 2015 werd ik geopereerd. Het was het plan om een ‘Whipple-operatie’ te doen, een operatie waarin een deel van de alvleesklier, maag, galwegen en twaalfvingerige darm wordt verwijderd. Toen ik wakker werd uit de narcose, stond de chirurg aan mijn bed. Hij zei: ‘Marc, we hebben niets weggehaald. De tumor zit zo vergroeid rondom de grote poortader, dat opereren veel te gevaarlijk is. We kunnen niets meer voor je doen’. Mijn wereld stortte in. Ik begon plannen te maken voor mijn uitvaart, had de muziek al uitgekozen. Ik vond het vooral heel erg voor mijn gezin. Mijn kinderen waren pas 14 en 12 jaar oud, veel te jong. We zijn met het gezin kort na de operatie samen op vakantie gegaan naar Egypte, in een resort. Lekker in de zon, even bijkomen. Toen ik mezelf een massage gunde, keek de masseur naar mijn buikwond van de operatie. Hij zei: ‘You are a strong man’. Nog steeds zeggen we dit regelmatig in ons gezin.”

De kentering

Een sterke man is hij inderdaad. Want ja, Marc Arts kan dit verhaal wonder boven wonder nog zelf navertellen. “De kentering kwam omdat er in het VU-ziekenhuis in Amsterdam een nieuwe experimentele behandeling voor mij beschikbaar kwam. Die behandeling heet ‘Nanoknife’. Dit is weliswaar geen genezende, maar een levensverlengende behandeling, waarbij via elektrische impulsen de kankercellen worden gedood. De specialist stelde nog een alternatief traject voor: om de kans van slagen groter te maken kon ik eerst chemokuren volgen. Hierin ben ik meegegaan en ik heb acht chemokuren ondergaan. Het was loodzwaar, je voelt dat alle energie uit je lichaam wordt getrokken. Na de chemokuren werd er een CT-scan gemaakt. Het zag er heel goed uit, de tumor was erg geslonken.”

Gefeliciteerd

“De artsen in het VU-ziekenhuis besloten daarom twee operatieteams voor me klaar te zetten. Het eerste team was voor de Nanoknife-behandeling. Het tweede team stond klaar om de Whipple-operatie te doen. Dat laatste was de meest gunstige optie. Toen ik wakker werd uit de narcose zei de chirurg: ‘Gefeliciteerd, we hebben de Whipple-operatie kunnen doen.’ Uiteindelijk heb ik dus niet de experimentele behandeling gekregen. Wat wel anders is aan mijn behandeling, is dat ik eerst de chemokuur heb gekregen en toen pas de operatie. Na mij hebben ze dit, volgens de specialist, bij meer patiënten toegepast.”

Klavertje vier

“Ik heb geluk gehad, dat besef ik maar al te goed. Tijdens mijn werk bij KPN heb ik ooit een keer een talisman met een klavertje vier gevonden, notabene in een ziekenhuis. Dit klavertje heb ik vanaf dat moment altijd bij me gedragen. Twee jaar geleden kwam mijn zoon op het idee om een tatoeage op zijn arm te laten zetten: een klavertje vier met mijn operatiedatum. Dit vonden wij zo’n mooi idee dat we dit eind vorig jaar met het hele gezin hebben laten doen.”

Het leven is veranderd

“Natuurlijk is mijn leven veranderd door de ziekte en de behandeling. Mijn energiepeil is lager dan voorheen, en ik heb chronische slaapproblemen. En vooral in de winter heb ik last van neuropathie. Ik slik bij elke maaltijd enzymen en moet vaker kleine porties eten. In het begin had ik veel last van mijn spijsvertering en misselijkheid, omdat ook een deel van de maag is verwijderd. Dat is inmiddels grotendeels voorbij. Ook mijn gewicht is min of meer stabiel, hoewel ik echt mijn best moet doen om niet af te vallen. Grootste verandering is echter mijn houding in het leven. Er is veel meer balans tussen werk en privé. Ik ben van een drukke stressvolle baan bij de KPN overgestapt op een eigen rijschool. Nu kan ik mijn eigen tijden bepalen. Mijn vrouw en ik genieten meer van kleine dingen, gaan vaker uit eten en op reis. Ook is ons gezin hechter geworden. De kinderen komen elk weekend naar huis voor een zogenoemde apéro: een hapje en een drankje. We stellen niet veel meer uit tot later, we proberen zoveel mogelijk te genieten van de mooie dingen van het leven.”

Meer ervaringsverhalen

Zijn verhaal levend houden

Kees, de vader van Lizzy, was 51, stond midden in het leven, keek uit naar zijn nieuwe baan, had net een nieuwe auto gekocht.

8 februari 2024

Kanker bespreekbaar maken

Sinds Brenda (53) heeft gehoord dat ze alvleesklierkanker heeft, voelt ze zich af en toe een grote roze olifant. “Ik dender de porseleinen kast in, richt ravage aan en ga weer weg. Voor iedereen om me heen is het zo heftig iedere keer, maar ik moet het vertellen.”

8 februari 2024

“De hele dag netflixen is niets voor mij”

Het is september 2021 als de nieuwste James Bond-film in première gaat: No time to die. Op die dag krijgt Pex te horen dat hij een tumor heeft in de staart van zijn alvleesklier. Op dat moment woont hij in Berlijn, waar hij werkt op de ambassade. De diagnose verandert zijn leven; hij verhuist terug naar zijn geliefde Leiden. Maar hij is er nog steeds, ‘no time to die’ werd zijn motto: “Ik blijf bezig met allerlei activiteiten, ik heb geen tijd om over een spoedig einde na te denken.”

19 december 2023

Bekijk alles

• Vorige
• Volgende